Périgueux.  We bezoeken de oude binnenstad, de wijk Saint-Front en de kathedraal.  Daarna wandelen we naar de Cité Romaine en bezoeken we het gallo-romeins museum. 

Reisverslag - 

Na zoveel rondritten in de natuur, gaan we vandaag naar ’t stad, de hoofdstad van de Périgord met veel geschiedenis, nauwe steegjes, pleintjes, parken en getuigenissen van de romeinse cultuur. Périgueux ligt aan oevers van de Isle waar deze morgen al schoolkinderen kano varen. En ’t is plezant. De pogingen om koers te houden, lukken niet zo goed en oei… bijna een aanvaring.

De auto laten we op de parking langs de Isle achter, vlak bij het drijvend restaurant, “De Péniche”, waar we in de late namiddag het bezoek aan Périgueux zullen besluiten met een “Aperitif-sans-Alcool-a base de ananas, noix-de-coco et limon”.

Een eindje langs de oever stappen en dan de steile trappen op naar de Cité, de oude binnenstad.

De enorme kathedraal met aanpalend klooster ligt vlakbij. Het is zoeken naar de ingang en voor die ingang staat een corbillard te wachten tot de rouwdienst ten einde is. Ondertussen kijken we wat rond en vinden op de rouwbrief aan de kerkdeur dat René vandaag begraven wordt… ook toeval.

Het bezoek aan de kathedraal valt een beetje tegen. Zo enorm als de St Front lijkt aan de buitenkant, binnenin is die toch niet zo indrukwekkend.

De oude kerk die in de 12^de eeuw is afgebrand is waarschijnlijk gebouwd op een eerdere kerk uit de 6^de eeuw.

De toren, uit de 12^de eeuw bestaat uit drie vierkante verdiepingen met daarboven één ronde verdieping. De toren is in totaal 64m hoog.

De koepels zijn kenmerkend voor een kerk in Byzantijnse stijl. Ze hebben een doorsnede van 13m.

De 5 monumentale kroonluchters, ontworpen door Paul Abadie, hebben de Notre-Dame van Parijs verlicht tijdens het huwelijk van Napoleon III ( stel je even voor wat een verhuis dat geweest is)

Paul Abadie was architect restaurateur die vooral neostijlen verwezenlijkte zoals de Sacre Coeur in Parijs, zijn beroemdste werk. Vaak werkte hij samen met Viollet-Le-Duc.

Een wandeling door de hoofdplaats van de Périgord is waarlijk als een wandeling door een geschiedenisboek. Enerzijds het antieke centrum, een woonwijk en anderzijds de middeleeuwse en renaissance wijken . In de voetgangersstraatjes vinden we nog heel wat winkels open vóór lunchtijd. René duikt algauw een boekenwinkeltje in waar bekende filosofen lonken en een heel bereidwillige verkoper, precies een lid van Amarant, hem te woord staat. Een paar etalages verder laat ik me verleiden om het winkeltje La Coline binnen te gaan. Het hangt er vol kleurige bloesjes, kleedje, tassen en hoedjes.

Het is ondertussen voorbij 1u. Een zijstraatje van die Rue de Limogeanne leidt naar een pleintje met vele terrasjes. De klanten beginnen toe te stromen en wij, met onze aankopen, fototoestellen en rugzakken, veroveren een tafeltje bij de VIN ET CO – Bistronomie (weer een originele woordspeling).

Na een half uurtje zon, trekt een donkere wolk over de Place St Louis… Middageten onder een grote parasol in de gietende regen. Wij blijven droog!

Vanuit het stadcentrum wandelen we naar de Cité Romaine. Onderweg passeren we de Église Saint-Etienne, de vroegere kathedraal van Périgueux. In de kerk wordt deze week 24 uur op 24 continu door vrijwilligers de bijbel voorgelezen. Een merkwaardig gebeuren.

Over Périgueux kan je niet schrijven zonder het Gallo Romeins Museum te vermelden. Echt een heel mooi museum, maar al die oude stenen zeggen mij niets. Alleen het mooie mozaïek vond ik de moeite.

Waar vroeger het Amfitheater stond ligt nu een stadspark. Het Amfitheater was gebouwd in de 1^ste eeuw na Christus, het grootste in Gallië en bood ruimte aan, jawel, 20 000 toeschouwers. Het hele benedendeel van de arena ligt nog onder de grond. Tussen de ruïnes vind je graspleintjes, schommels, klimrekken en een wip voor de kinderen. Jongeren hangen er rond. Eén stapt op ons toe en vraagt beleefd of we een épicerie weten in de buurt.

• Wij: Maar nee, nous sommes touristes …
• Vous venez d’óu ?
• Wij: Nous sommes Belges, et toi?
• Je suis Español, de Barcelona.
• Wij: Tu étudie ici a Périguex?
• Bè, non, je suis en prison.
• Wij: Comment, en prison?

 De overigens sympatieke jonge gast doet zijn verhaal. Hij is nu 26 en heeft bijna elf jaar in de cel gezeten, nu is hij z’n laatste drie maanden aan het uitzitten. Dan moet hij zich tijdens de dag te zien gedragen in de stad, maar moet zich elke avond in de gevangenis melden om daar te overnachten.

Naar z’n naam zijn we vergeten te vragen, maar z’n verhaal raakte ons wel en ik zal hem niet vlug vergeten. We wensten hem veel geluk in z’n komend leven als vrije mens.

Wat is er dan gebeurd elf jaar geleden. Hij was in een boks-club, studeerde en had een goed leven. Maar op een dag geraakte hij betrokken bij een Café-gevecht gaf hij een gast een professionele maar fatale klop… onvrijwillige doodslag en dat op de leeftijd van 15 … Zoals hij het zelf zegde: ‘On est jeune, et on fait des bêtises …’

1. Cathédrale Saint-Front

2. Périgueux - La Ville

3. Eglise Saint Etienne

4. La Cité Romaine

5. Vasunna - Museum

6. Périgueux - La Ville 2