Die dag een rondrit langs wonderbare plaatsen en ontmoetingen met bijzondere Bretoenen. 

Onze eerste stopplaats is Brennilis. Daar sta ik voor het eerst "oog in oog" met een bij benadering 4000-jaar oude Dolmen. De dolmen is niet groot, maar ze dwingt respect af, roept een sfeertje op en prikkelt je fantasie. Dolmens zijn begraafplaatsen.  Deze van Brennilis bestaat uit rechtopgezette grote platte stenen, waarboven een enorme platte rotsblok als dak fungeert. 

Het geheel is bedekt met aarde (en is ondertussen begroeid). We hebben hier dus een tumulus met onderliggende  Dolmen. Hebben ze de stenen op maat gehouwen? Of zochten ze net tot ze de juiste maat vonden? Ik kan er niet direct uitleg over vinden, zonder het internet af te zoeken. Wie weet er meer over?

Een van de meer toeristische plaatsjes in les Monts d'Arée is Pleyben.  Hier vinden we weer een kerk in een "enclos" met talloze beeldjes die René uitnodigen tot mateloos "trekken".

Mooie foto's vandaag met de blauwe lucht en de witte schapenwolkjes. Voor culinaire geneugten stappen we binnen bij "Blanche- Hermine". Precies of half Bretagne is op stap, uitgedost, of in wandeltenue, veel gepensioneerden in elk geval. Blanche Hermine was in een mum van tijd volzet, ook het terras. Hoeveel mensen in de keuken werkten, weten we niet, maar er was voor de rest maar  één "Monsieur" die én het terras én het restaurant bediende, wijn schonk, bier tapte, met ijscoupes naar het terras draafde en tussendoor: "En plus il faisait les additions". Met een Pavée de Boeuf en een Marmite de Poissons genoten we van de zondagse drukte.

Het souvenirwinkeltje naast de kerk, daar moesten we nog "even" binnenkijken. Een oudere dame verwelkomde ons met: Tout est a moins 30% . Quelle chance dus. Et oui, madame gaat met pensioen en verkoopt uit. Ze blijft hier in het dorp wonen, ze is hier ook geboren, kent iedereen met naam en toenaam. Haar marie komt erbij staan  en je weet hoe dat gaat. "Nous sommes Belges, on habite près d' Anvers. "En ja ze waren ook al in Brussel, Luik, Namen..... Er werd zo een uur aaneen gebabbeld.

Daardoor kregen we ook het verhaal van de rijke oude dame van Pleyben, die naar Amerika geëmigreerd was, te horen, maar in haar oude dag haar geboortedorp niet vergeten was. In haar testament liet ze haar hele erfenis na aan Pleyben. Maar het moest gebruikt worden voor de restauratie van alle kapellen in het dorp. En zo bezochten we nog  die mooie kapel op het marktplein.

De zon straalde nog steeds al was het bijna 5 u. Ons haasten om de rondrit klaar te krijgen, is geen optie deze vakantie.

We reden door een landschap dat heel erg lijkt op de Hoge Venen. Bos en Heide wisselden af, onderbroken door gehuchtjes met slechts enkele huizen.

Pen ar Hoat , daar hadden we een wijds uitzicht over de baai van Brest.

In St-Rivoal stopten we nog aan het Eco Musée, een mini Bokrijk.  De huisjes zijn 17de eeuws, gerestaureerd in hun oorspronkelijke staat, met huisraad en werktuigen,  roepen ze de sfeer van het landelijke Bretagne van weleer op.

 Roc Trévezel, onze laatste stopplaats voor die dag, was wondermooi in het avondlicht. Moedige toeristen namen nog het pad naar de top van de Roc om van de zonsondergang te genieten.

...