Nóg een bloedhete dag. We volgen de Camino de Santiago van Carrión de los Condes naar Fromista, de P280, een tweevaksbaan . Gescheiden van de baan loopt een karrespoor, de wandelweg voor de Pelgrims. Moedig stappen ze door dit kale landschap, waar amper een boompje schaduw geeft.

Elk dorp waar we doorrijden zie je opschriften als "Bienvenidos los Peregrinos" -"Albergue los Peregrinos" -  "Menú Peregrino"...Welkome stopplaatsen waar je je bestofte rugzak kunt neerploffen, douchen en vooral je voeten verwennen, want die moeten je de volgende dag weer een stuk dichter bij Santiago de Compostela in Galicië brengen. Fietsende pelgrims zagen we ook, die hebben weer andere zorgen...

Fromista is niet groot en we vinden algauw parkeerplaats. Onder een nog steeds enthousiast schijnend zonnetje, verkennen we dit pelgrimsstadje en merken "en - passant" dat het plaatsje waar we planden te lunchen, gesloten is wegens "Vacaciones". Dat stond er op de site van Trip-Adviser mooi niet bij. Pech !  Of niet? We nemen nog eerst wat foto's van de San Pedro- en de Santa Maria de Castillo - kerkjes. Ik vind het altijd zo mooi die zand- of kalkstenen gebouwen met een zuiderse, helblauwe hemel als achtergrond. Daarna  komen we aan het dorpsplein,  waar op de drie terrasjes dorpbewoners van  een  copa de vino of - de cerveza genieten. Boven een van de terrassen lezen we      "HOTEL - RESTAURANT - ASADOR  "VILLA DE FROMISTA"

Die Villa Fromista spreekt ons  aan en op dit voor Spanjaarden onmogelijk vroege lunchuur, halftwee, wagen we ons in de Asador.

Op 1 jonge man na, een pelgrim, dat zie je aan de rugzak naast z'n stoel en de bestofte wandelschoenen, is de 'Comodor' leeg.

We krijgen een plaats aan een keurig gedekte tafel voor 2, naast de tafel van de pelgrim. We hebben een kort gesprekje...in het Engels.

De jongeman komt uit Gijon en is vandaar op weg naar Santiago. Meer verhaal krijgen we niet. Onze pelgrim is eerder zwijgzaam en dat kan verklaard worden door vermoeidheid na een lange voettocht en een verlangen nu gerust gelaten te worden. We verdiepen ons in een 4 - talige menukaart. Vier talen! Dan jubel je al...tot het duidelijk wordt dat de mevrouw die je bestelling opneemt enkel Spaans spreekt maar ook  heel geduldig "mijn Spaans" probeert te begrijpen. Je kan je voorstellen dat het dikwijls "boeiende" gesprekjes worden, waar bij j niet alleen je eten probeert te bestellen, maar ook gevraagd wordt waar je vandaan komt en dikwijls krijg je er ook nog een uitgebreid weerbericht bij. Om een lang verhaal kort te maken vertel ik je meteen waar we nog lang van nagenoten: voor mij de Paleta de Cabrales en voor René een Lechal, klaargemaakt  in de houtoven ( Leña in het Spaans en die lijkt erg op een Pizza-oven) die van in het restaurant zelf bediend wordt. De chef kwam dus regelmatig het deurtje openen, schoof de gerechten naar zich toe om na te gaan of ze al voldoende gegaard waren. Het resultaat was mals en sappig vlees,... met Spaanse huisgemaakte frietjes. Veel groente krijg je hier niet of je moet ze als 1° plata bestellen, een sla of verduras caliente.....

Fromista

San Pedro en Sta. Maria del Castillo

Fromista (vervolg van de wandeling)

San Martin 

En als toemaatje (voor de toegewijden) en omdat ik het niet kan laten .... de kapitelen van San Martin, waarvan de eerste drie 'het verhaal van de vos en de raaf.