We bezoeken Moura te midden van eindeloze olijfboomgaarden. Ten slotte ook nog Monsaraz, ook het Ninho de Aguias (adelaarsnest) genoemd; Het is één van de bijzonderste plaatsjes van Portugal. De witte vestingstop ligt boven op een rotspiek van 325 m hoog aan de grens tussen Spanje en Portugal en kijkt uit over de velden en boomgaarden en de vallei van de Guardiana, die hier de grens tussen de twee landen vormt. 

Een wolkenloze hemel, een rustige rit van ongeveer 115 km brengt ons naar Moura.

Moura betekent ‘de Moorse’ en is gebouwd rond de resten van de 13^de-eeuwse burcht. We parkeren op het pleintje in de benedenstad. Het bureau voor toerisme en de ruïnes bereik je via een stevige klim. We krijgen een plannetje; René koopt zijn magneetje en dan dwalen we tussen de resten van de burcht op zoek naar leuke hoekjes voor de foto’s.

Ergens slaat een klok 12 uur, tijd voor een aperitiefje en een hap te eten. Niet al te groot … is het goede voornemen, maar dat is buiten de Portugese normen gerekend. In Caminho da Mouraria serveren ze dus ook zeer gulle porties.

Een ‘gezondheidswandelingetje’ naar het park met kuuroord deed onze magen goed! 

Moura is een kuuroord waar het water gebruikt wordt bij de behandeling van reumatische aandoeningen. Een paar kilometer buiten het stadje ligt de Fonte de Pirões, Moura, een bron waarvan het water Agua do Castelo overal in Portugal wordt verkocht.

Van Moura vertrokken we naar Monsaraz,  het ‘adelaarsnest’ op de grens tussen Portugal en Spanje. Toen we daar aankwamen was het al midden in de namiddag. Auto geparkeerd aan beneden de stad en genoten van het schitterende panorama. We zijn aan de klim begonnen maar zagen al snel in dat bij dergelijke temperaturen en op onze leeftijd het niet meer aan te raden was om verder te klimmen. We besloten dan maar om later, op een frisse morgen, eens terug te komen.

1. Barrage de Alqueva

2. Moura - Castillo

3. Moura

4. Monsaraz - het was te warm om nog naar boven te klimmen ... we komen hier terug op een frisse morgen.